اثم (مفردات‌نهج‌البلاغه)اثم (به کسر الف) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای گناه و ضرر که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد بیان رابطه گناه با ضرر از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیاثم به معنای گناه، کار حرام، که از آیه‌ی: «وَ اِثْمُهُمٰا اَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمٰا» استفاده می‌شود، می‌باشد. لذا معلوم است که معنای اصلی آن ضرر است. ۲ - کاربردهااز آن‌جا که گناه با ضرر رابطۀ مستقیم دارد، لذا امام علی (علیه‌السلام) در این خصوص می‌فرمایند: «من بالغ فی الخصومة اثم؛ هر کس در خصومت مبالغه کند به گناه می‌افتد.» ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اثم»، ص۲۵-۲۶. |