آثم (مفردات‌نهج‌البلاغه)آثم از مفردات نهج البلاغه به معنای شخص گناهکار می‌باشد. ۱ - مفهومشناسیآثم در بیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، به فرد گناهکار، اطلاق می‌شود چراکه دربارۀ عمرو بن عاص فرموده است: «عجبا لابن النابغة... لقد قال باطلا و نطق آثما؛ یعنی تعجّب از پسر زن زناکار ... حقا که باطل گفته و گناه‌کارانه دهان به سخن باز کرده است.» این موضوع، آن وقتی بود که ابن عاص به اهل شام می‌گفت علی بن ابی طالب اهل شوخی و سبکی و ... است. ۲ - پانویس
۳ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «آثم»، ص۲۶. |